Pierścienie uszczelniające wałki obrotowe (inne spotykane określenia: simmeringi; pierścienie simmera; pierścienie do promieniowego uszczelniania wałów; pierścienie uszczelniające wałki obrotowe PUWO) to jedne z najbardziej rozpowszechnionych uszczelnień ruchu obrotowego.

Posiadają:

• zewnętrzną walcowatą powierzchnichnię z blachy stalowej bądź elastomeru, która uszczelnia pierścień statycznie w gnieździe w wyniku występowania zacisku montażowego
• wargę uszczelniającą z elastomeru dociskaną siłą promieniową w kierunku powierzchni wałka pochodzącą od sprężyny oraz zacisku obwodowego wargi, stanowiącej uszczelnienie dynamiczne
• w niektórych odmianach wargę pyłochronną umożliwiającą ochronę przed pyłem, kurzem oraz innymi zanieczyszczeniami stałymi.

Zastosowanie:

Pierścienie uszczelniające wałki obrotowe z uwagi na bardzo szerokie zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu posiadają bogatą różnorodność konstrukcji i są wykonywane z materiałów gwarantujących ich eksploatację w dużym zakresie parametrów technicznych.

Szczegółowe informacje dostępne w formie katalogowej:

Konstrukcja pierścieni U1 oparta jest o PN-72/M-73095 i ma zastosowanie w napędach hydraulicznych na ciśnienie robocze do 16 MPa z możliwością pracy na tłoku lub tłoczysku cylindra hydraulicznego.

Pierścień jest ukształtowany tak, że po zmontowaniu w zabudową zapewnia wstępny zacisk, a tym samym zachowuje szczelność w stanie bezciśnieniowym. W miarę wzrostu ciśnienia powierzchnia styku zwiększa się stopniowo na całą wysokość uszczelki. Wzrost ciśnienia ponad wartości dopuszczalne dla danego materiału powoduje jego wypływanie przez szczelinę po stronie grzbietowej.

Szczegółowe informacje dostępne w formie katalogowej:

Jeżeli pierścień typu O-ring w wyniku działania czynników zewnętrznych narażony jest na wypływanie przez szczelinę z zabudowy, należy wprowadzić zabezpieczenie zwane pierścieniem oporowym. Ma to miejsce w następujących przypadkach:

• wysokie obciążenia dynamiczne ruchowe powodujące przesuwanie się części zabudowy względem uszczelnienia, co w wyniku działania siły tarcia oraz naporu pochodzącego od ciśnienia czynnika uszczelnianego, wpływa na jego wciskanie się w szczelinę, którą tworzą ruchome i stałe elementy zabudowy, a w konsekwencji zakleszczanie się.
• wielkość szczeliny przekracza wartość zalecaną dla danej twardości gumy.
• zbyt mała sztywność elementów zabudowy w stosunku do działających obciążeń zewnętrznych zwłaszcza pulsacyjnych powodujące ich cykliczne \"puchnięcie\", a w następstwie postępujące wciskanie się uszczelnienia w szczelinę.

Mechanizm wciskania uszczelnienia w szczelinę zabudowy oraz sposób zapobiegania pokazany jest na poniższym rysunkach:

Szczegółowe informacje dostępne w formie katalogowej: